Slotstad

Chantee schrijft honderden kerstkaartjes voor eenzame ouderen: ‘Veel mensen hebben het moeilijk in deze tijd.’

Al 300 kaartjes schreef Chantee Mahulette (28) afgelopen jaar. “Eigenlijk probeer ik elk jaar mijn record te verbeteren.” Op Facebook plaatste Chantee een oproep: wie kent er mensen die behoefte hebben aan een kerstkaartje? Ze kreeg veel likes en een aantal tips waar mensen wel een kerstkaart kunnen gebruiken. “Ik stuur ze aan bejaardenhuizen. Oudere mensen zijn vaak alleen en dan zit je toch maar de hele dag alleen op je kamer. Helemaal nu er weer een lockdown is. Als je dan een kaartje krijgt van iemand die je niet kent dan denk ik dat dat je dag toch weer een beetje goed maakt.”

Ze begint haar kaart steevast met ‘Hey lieve jij’. “Ik wil mensen gewoon laten weten dat ze niet vergeten dat ze geliefd zijn.” Alle kaartjes schrijft ze met de hand. Via Instagram zoekt ze mooie teksten zodat elk kaartje uniek is.

Chantee groeide op in Culemborg en woont sinds kort in Zeist. “Hier wonen relatief veel oudere mensen, dus ik wilde ook in mijn eigen woonplaats wat voor ze betekenen.”

Kaartjes sturen doet ze al haar hele leven. Gewoon voor familie, vrienden en bekenden, maar ook als hobby. Ze is fanatiek postcrosser.  Daarbij stuur je uitgebreide kaartjes over de hele wereld aan andere postcrossers. En via het Nationaal Ouderenfonds heeft ze een vaste penvriendin van 94 jaar oud in Driebergen. “Ze woont hier eigenlijk heel erg in de buurt, maar ik heb haar nog nooit ontmoet. Maar we schrijven elkaar regelmatig lange brieven over van alles en nog wat.”

Chantee schrijft honderden kerstkaartjes per jaar

Chantee bouwde een sterke band op met haar eigen oma, omdat ze daar heel vaak over de vloer kwam. “Als kind was ik er praktisch elk weekend. Ze was eigenlijk een tweede moeder voor me.”  Haar Molukse roots spelen daar ook een rol in, want familie is erg belangrijk in de Molukse cultuur. “Vergeet de oudjes niet. Dat is iets wat vaak gezegd wordt thuis. Eigenlijk noem je alle oudere mensen ook tante of oom. Ook als je ze niet kent.”  

Bij haar eigen (inmiddels overleden) oma zag Chantee ook wel dat ze naarmate ze ouder werd steeds eenzamer werd. “Het bezoek van de thuiszorg was vaak één van de weinig contactmomenten op een dag. En ik denk dat dat voor veel ouderen door de corona-pandemie alleen maar erger is geworden.”

Elke middag rond 13 uur als de postbode is geweest denk ze wel even aan de glimlach die ze hopelijk op iemands gezicht tovert als ze haar kaartje lezen. “Er is toch iemand die aan mij denkt en de moeite heeft genomen een kaartje te schrijven.”